Vorige week is de veldzuring (Latijn: rumex acetosa, Vlaams: zurkel) van ons tuin thuis verhuisd naar de Tuinen van Groede. De veldzuring staat in de middencirkel, waar we zoveel mogelijk vaste planten willen hebben.
Wereldwijd bestaan er ongeveer 200 soorten zuring, de veldzuring die wij hebben geplant is eetbaar en wordt gebruikt in een bekend Vlaams streekgerecht: paling in ’t groen.
De naam zuring zegt het al, de smaak is nogal zuur, de jonge bladeren zijn wat frisser en meer geschikt voor salades. Veldzuring kan ook in soepen, sauzen of een omelet worden gebruikt. Mijn moeder serveerde het vroeger gekookt/hesmoord, meestal naast een andere groente, op internet kom ik de combinatie met spinazie of snijbiet/warmoes tegen.
Dit seizoen gaan we ook bloedzuring zaaien, die komt dan naast de veldzuring te staan. De bloedzuring heeft een rode bladnerf en ziet er mooi uit.
Zuring bevat naast vitamine C ook oxaalzuur, dus dient met mate te worden gegeten (maximaal 40 gram per persoon per dag). Mensen die lijden aan reuma of artritis kunnen zuring beter vermijden.
Het grote voordeel van zuring is dat het al vroeg in het jaar geoogst kan worden en het hele jaar blijft doorgroeien. Als het warmer wordt kan de smaak bitter worden, maar in het najaar zal de smaak weer verbeteren.
0 reacties op “Veld- en bloedzuring”Voeg die van jou toe →