Eeuwig moes is een koolsoort, één van de eerste gecultiveerde koolsoorten die al door de Romeinen werd beschreven. In het Velt handboek en op internet staan een paar mooie namen voor eeuwig moes: oude wijvenkool, splijtkool, stekkool, scheuraf, duizendkop …..
Het is een bossige plant met los blad aan meerdere stengels die zich over de bodem uitstrekken, waarbij ze kunnen wortelen.
De plant is wintergroen, dus in het vroege voorjaar één van de eerste bronnen voor verse groenten.
Eeuwig moes bloeit niet of zelden en het zaad is meestal steriel. Er wordt wel zaad te koop aangeboden, het kan de echte eeuwig moes zijn, maar vaak gaat het om een andere koolsoort.
Bij strenge vorst blijkt de plant toch niet eeuwig levend, de naam komt dan ook niet van het feit dat ze erg winterhard is (en dus eeuwig zou kunnen leven), maar duidt op de vermeerdering van de plant. Vermeerderen doe je door de plant te stekken of af te leggen, dat doe je vanaf augustus tot oktober. Het genetisch materiaal van de planten in onze Tuinen is dus (nagenoeg) identiek aan de planten waar de Romeinen van aten.
Vorig jaar hebben wij een paar biologische planten gekocht en dit jaar hebben wij er een aantal gestekt (zie foto).
Het jonge blad kun je rauw eten in een salade, kort koken, of wokken.
Van de grote bladeren kun je heerlijke gevulde koolrolletjes maken voor in de oven, gevuld met bijvoorbeeld (vegetarisch) gehakt, rijst, kaas, groenten en met paneermeel bestrooien voor een knapperig laagje.
Van de middelgrote bladeren maak je een heerlijke stamppot met pastinaak en wortelen, of gebruik ze in de soep of quiche.
Ook de stengels kun je stoven of gebruiken in soepen, nadat ze goed gekookt zijn kun je ze eventueel pureren.
0 reacties op “Eeuwig moes”Voeg die van jou toe →