Langs de lange Lindenlaan

Het voorste (cirkel) en achterste deel van onze tuin worden gescheiden door wat wij de Lindenlaan noemen. Aan beide kanten van het pad staan mooie linden die in de zomermaanden schaduw en verkoeling geven.

Linde is een geslacht van bomen uit de kaasjeskruidfamilie (Malvaceae). De linde is een echte bijen, hommel en vlinderplant.

In ons land kennen we twee inheemse soorten van de linde: de zomerlinde (tilia platyphyllos) en de winterlinde (tilia cordata). Ze zijn moeilijk van elkaar te onderscheiden:

• de winterlinde heeft hartvormig blad (cordata betekent hartvorm) dat donkergroen is aan de bovenzijde en blauwgroen tot blauwgrijs aan de onderzijde, het blad is onbehaard, behalve in de oksels van de nerven waar het een roestbruine of roodachtige beharing heeft (een opvallend kenmerk!). De bloem is geelgroen en heeft per tuil 3-8 bloemen.
• de zomerlinde heeft iets groter blad (platyphylla betekent breedbladig) en de onderzijde is zacht behaard, met witte toefjes haren in de nerfoksels. De bloem is ook geelgroen met 2-5 bloemen per tuil, de bloeiwijze is meer hangend en heeft 2 tot 5 bloemen

De jonge malse blaadjes zijn eetbaar in een gemengde salade, taaie bladeren kook je eerst voordat deze eetbaar zijn. Het is normaliter een vroege groente, maar vanwege de strenge vorst in februari is het blad dit jaar wat later.

De bloemen en schutbladeren pluk je in juni en juli voor een heerlijke naar honing geurende lindebloesemthee, ook wel tilleul genaamd, naar de Franse naam voor linde (afgeleid van de geslachtsnaam Tilia). Voor een klein gezin neem je 1 kg verse bloemen, voldoende voor ongeveer 300 g droge lindebloesem. Droog en donker opgeslagen lindebloesem behoudt zijn eigenschappen drie jaar lang. Gebruik 1 theelepel lindebloesem voor 150 ml heet water. Lang gebruik van linde thee wordt afgeraden.

Het hout van de linde splintert nauwelijks waardoor het zeer geschikt is om te bewerken. Vroeger werd het veel gebruikt voor beelden in kerken, waar de naam “heilig hout” vandaan komt, ook werden er klompen van gemaakt. De takken zijn flexibel en worden gebruikt om mee te vlechten, de bast kun je twijnen om touw te maken (de geslachtsnaam Tilia is afgeleid van het Griekse woord tilos wat vezel betekent).

De linde was een heilige boom bij de Kelten en Germanen, de Germaanse godin Freya (godin van vruchtbaarheid, liefde en gerechtigheid) zou zich erin gevestigd hebben. De linde gold als beschermer voor huizen, bronnen en kerken. Onder de linde werd recht gesproken en werden andere plechtigheden gehouden, zoals het sluiten van huwelijken.

Rest mij alleen nog één laatste waarschuwing: niet tegen de linde plassen! Vroeger geloofde men dat wanneer je tegen een linde plaste dat er een wrat op het ooglid zou ontstaan. Gelukkig bestaat hier ook een remedie tegen: met 3 lindebladeren over het wratje wrijven!